Παρέμβαση του προέδρου του ΟΚΑΑ στην εκδήλωση «Αγορά εργασίας στη νότια Ευρώπη, προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης» (8/3/2018)

ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΩΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Παρέμβαση του προέδρου του ΟΚΑΑ Μιχάλη Μυτιλινάκη στην εκδήλωση-συζήτηση, που πραγματοποιήθηκε χθες στην αίθουσα του ΕΒΕΑ στην Αθήνα, με θέμα την αγορά εργασίας στη νότια Ευρώπη, προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης και οργανωτές το Ίδρυμα Gabriel Péri και τον Όμιλο «Δημοκρατία & Πολιτισμός». Ο πρόεδρος του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών και Αλιείας αναφέρθηκε στους τρεις πυλώνες της ανάπτυξης και της απασχόλησης, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τον δημόσιο τομέα και τις επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του προέδρου του ΟΚΑΑ:

Το στοίχημα της μεταμνημονιακής Ελλάδας είναι η επούλωση των οικονομικών και κοινωνικών πληγών που άφησε η πολύπλευρη κρίση και η χρεωκοπία και η δημιουργία πλαισίου για ισχυρή, βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη. Οι θυσίες του ελληνικού λαού που δοκιμάστηκε στην κρίση πρέπει να πιάσουν τόπο.

Το πλαίσιο ανάπτυξης περιλαμβάνει σταμάτημα των περιοριστικών προγραμμάτων και της επιτροπείας, αύξηση του βαθμού ελευθερίας άσκησης πολιτικής από την ελληνική κυβέρνηση, αναπτυξιακό σχέδιο ελληνικής ιδιοκτησίας με στόχο την επιτάχυνση και την ένταση του ρυθμού ανάπτυξης.

Η υλοποίηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού και ο βαθμός επιτυχίας του εξαρτάται από την ένταξη και τον συντονισμό των προσπαθειών του συνόλου της κοινωνίας. Επιχειρηματικοί φορείς, επιστημονικοί φορείς, ο κόσμος της εργασίας, οι κοινωνικές οργανώσεις και ένας σύγχρονος Δημόσιος τομέας πρέπει να συγκροτήσουν ένα μέτωπο ικανό να απαντήσει στις προκλήσεις των καιρών και να θεμελιώσει ένα νέο μοντέλο παραγωγικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Το νέο αυτό μοντέλο πρέπει να αποβάλει τις παθογένειες, τα ελλείμματα και τα χαρακτηριστικά του μεταπρατισμού της ευκαιριακής επιχειρηματικότητας και της έλλειψης σχεδιασμού, που πολλές φορές καταφεύγει στη φοροδιαφυγή, στην εισφοροδιαφυγή και στο τέλος στην διαπλοκή και τη διαφθορά, που σε ικανό βαθμό διέκριναν το μοντέλο ανάπτυξης πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων τις δεκαετίες του ’80 και του ‘90.

Στην ελληνική οικονομία και στους κλάδους της παραγωγής, της μεταποίησης των υπηρεσιών και της εμπορίας κυριαρχούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ποσοστό πάνω από 95% του συνόλου των επιχειρήσεων, αποτελώντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο συλλογικό εργοδότη.

Οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις πέραν της ευελιξίας τους και της επιχειρηματικής τους δεινότητας, προκειμένου να καταστούν ισχυρά επιχειρηματικά σχήματα ικανά να ανταπεξέλθουν στον εγχώριο και διεθνή ανταγωνισμό πρέπει να αυξήσουν τη συνεργατικότητά τους, να ενσωματώσουν τις τεχνολογικές εξελίξεις στη λειτουργία τους, να θέσουν στόχους για την ανάπτυξη της καινοτομίας και της εξωστρέφειας και, το πιο σημαντικό, να αξιοποιήσουν το επιστημονικό προσωπικό, την εμπειρία και τις δεξιότητες των εργαζομένων.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται ένα νέο θεσμικό νομοθετικό πλαίσιο, σύγχρονο, φιλικό και αποτελεσματικό, που να στέκεται αρωγός στην επιχειρηματική τους προσπάθεια.

Στον βαθμό που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πετυχαίνουν τους στόχους τους αποτελούν βασικό φορέα δημιουργίας ποιοτικών θέσεων εργασίας με κύρια χαρακτηριστικά τη βιωσιμότητα και τον πλήρη σεβασμό των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η αποδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας ως παραπροϊόν της κρίσης που βιώσαμε πρέπει να τελειώσει. Οι ελαστικές μορφές εργασίας, τα τρίωρα, τα τετράωρα, η εκ περιτροπής εργασία, η αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία ούτε τις θέσεις εργασίας αύξησαν, ούτε βελτίωσαν τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων και την ανταγωνιστικότητά τους.

Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός αφορά και τον Δημόσιο τομέα. Εταιρίες του στενού και του ευρύτερου Δημόσιου τομέα μπορούν να αποτελέσουν πυλώνες ανάπτυξης, τόσο με άμεσο όσο και με έμμεσο τρόπο συμβάλλοντας στη γενικότερη προσπάθεια. Προφανώς χωρίς να περιέλθουν ποτέ ξανά στο καθεστώς των πελατειακών σχέσεων και των κομματικών εξυπηρετήσεων. Με σύγχρονο σχεδιασμό, με αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους στην εξυπηρέτηση των αναγκών της επιχειρηματικότητας και του κοινωνικού συνόλου.

Τρίτος πυλώνας ανάπτυξης που συμπληρώνει το σχεδιασμό είναι αυτός της κοινωνικής οικονομίας, που σήμερα κάνει στη χώρα μας τα πρώτα του βήματα. Τα διεθνή παραδείγματα και κυρίως αυτά του ευρωπαϊκού νότου αποδεικνύουν τις δυνατότητες και την αποτελεσματικότητά του, που αφορά τις προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης. Εδώ χρειάζεται να αναδειχθεί η μεταφορά καλών παραδειγμάτων και καλών πρακτικών μεταξύ των λαών ως παράγοντας αλληλεγγύης για την επιτυχία των εγχειρημάτων, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και τη μείωση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.

Συνοψίζοντας, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, το αναπτυξιακό σχέδιο πρέπει να έχει ως στόχο το σταμάτημα των περιοριστικών προγραμμάτων, το τέλος της λιτότητας, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, η δημιουργία της Ευρώπης της αλληλεγγύης, του σεβασμού των δικαιωμάτων, της ανάπτυξης και της προόδου.